شنیدستم که در ایام پیشین              به شهری بوده است این رسم و آیین

که گر میداد مردی بینوا جان                زدی ناقوس زن یک ضربه بر آن

وگر از عده مابین میمرد                      دو ضربه بیشتر بر آن نمیخورد

امیر شهر که میمردی ز افسوس          سه ضربه میزدی محکم به ناقوس

بدین منوال بشد ایامی طی                که ناگه خواست زان صوت پیاپی

شمار آن ز ده و صد فزون شد               زجای خویشتن هر کس برون شد

نبود این ضربه ها با خلق مانوس           از آن گشتی شتابان سوی ناقوس

از آن شخصی که میزد ضربه ها را          بپرسیدند  شرح  ماجرا را

یکی گفت مگر دیوانه گشتی                 که از آیین ما بیگانه گشتی

یکی گفت مگر آخر چه کس مرد              که بانگ ضربه هایش گوشها برد

چو زان ناپخته مرداین حرف بشنفت         به بانگ رعد آسایی چنین گفت

زسلطان بهتری مرد زین ایالت                عدالت مرد ای مردم عدالت

شاعر این شعر زیبا رو نمیدونم کیه!ولی از زبان شخصی که این شعر رو شنیدم به من گفت این شعر رو در هیچ کجای دیگه پیدا نمیکنی و البته درست هم میگفت!من هم به شما میگم که فکر نکنم شما هم این شعر رو در جای دیگه ای پیدا کنید!!!به هر حال تقدیم به شما عزیزان بازدید کننده.

نظرات شما عزیزان:

زهرا

ساعت14:08---13 تير 1391

من بچه بودم که پدرم این شعر را بمن یاد دادند.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: